Zo kwam ik ook voor de eerste keer in aanraking met de Amerikaanse schaatser Eric Heiden. Wat een sportman! Wat een held! Ik was toen vooral onder de indruk van zijn eigen manier van trainen in zijn garage. Apparaten werden door Eric Heiden ontwikkeld waarvan we vandaag de dag nog steeds gebruik van maken, zoals de schaatsplank. Mijn moeder wist zich nog te herinneren dat ik dringend op zoek was naar een poster van Eric Heiden voor op mijn kamer, maar daar was toen niet aan te komen. Wel werden er kranten door mij verzameld waarin Eric Heiden stond vermeld.  De kranten zijn ondertussen alweer 44 jaar in mijn bezit, maar nog steeds prettig om zo nu en dan deze weer eens te bekijken. Onderaan deze bladzijde zien je meer krantenartikelen.  

OP BEZOEK BIJ ERIC HEIDEN

Juli 2010. Door actief te zijn geweest als bondscoach van het GBR dames zitvolleybal team op het WK in Oklahoma, plakte ik nog een aantal dagen aan mijn verblijf in Amerika. De vrienden in Salt Lake City werden bezocht en het voelde weer als vanouds. De mensen waar ik in 2002 verbleef tijdens de Olympische Winter Spelen, werden vrienden en er kwam een innige vriendschap tot stand.  

Uiteraard kwamen ook hun vrienden weer langs en er werden mooie verhalen gedeeld. Mijn verhalen gingen veelal over de Olympische spelen. Ik vertelde dat ik verschillende Olympische sporters al had ontmoet, veel Olympische vrienden had gekregen en veel Olympische spullen aan het verzamelen was. Het liep allemaal een beetje uit de hand. 

Op de vraag van een van de vrienden welkeOlympische sporters ik misschien nog eens zou willen ontmoeten, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Eric Heiden uit Amerika. Ik moes tegen de amerikaanse vrienden uitleggen wie Eric Heiden was, waarom hij voor mij een Olympische held was en mijn pogingen om met hem op de foto te gaan nog steeds niet was gelukt. In 2002 is dat niet gelukt maar ook in 2006 in Turijn zag ik hem in de schaatshal regelmatig maar telkens lukte het mij niet om in contact te komen.  Zelf schreeuwen vanaf de tribune was niet succesvol.  "Zou je hem echt heel graag willen ontmoeten?"was de volgende vraag van een vriend. Natuurlijk antwoordde ik en ondertussen was de vriend zijn spijkerbroek aan het uitdoen. "Kijk, dit heeft jouw Eric Heiden gedaan." en hij liet mij een litteken zien bij zijn knie. Ik wist dat Eric Heiden arts was geworden dus het verhaal klonk voor mij geloofwaardig. "Mag ik een foto maken? Dat sta ik toch nog een keer met iets van Eric Heiden op de foto"vroeg ik hem lachend, maar de vriend was met zijn telefoon bezig. Zonder verder iets te vragen begon hij iemand te bellen en al snel kwam ik er achter dat hij Eric Heiden aan het bellen was. Word ik hier nou in de maling genomen of niet? Het was een kort telefoongesprek. "Hi Eric. I have a speedskating fan from The Netherlands here and he is telling me all kind of stories about you. Can I come to you and give him the change to have a chat with you?"  Het telefoongesprek werd beeindigd en de vriend zei zonder blikken of blozen, kom op dan gaan we naar Eric toe. Hij wacht op je. Ik geloofde er geen ....... niets van, maar zat toch in de auto en was als een klein kind op de achterbank erg stil. Niets voor mij, maar ik werd ineens zenuwachtig. We stopte bij een winkelcentrum waar Heiden Orthopedics op de muur stond. Voor de zekerheid deed ik met mijn hand mij haar netjes voordat we naar binnen gingen, en dat zorgde weer voor hilariteit bij mijn Amerikaanse vrienden, aangezien er weinig haar aanwezig was. "He is nervous!"hoorde ik een vriend nog lachend zeggen en toen we binnen kwamen zag ik Eric Heiden verschijnen. Een prettig gesprek kwam er tot stand en het werden 10 bijzondere minuten. Na 30 jaar stond ik daar met een van mijn grootste sporthelden. Een gebeurtenis die nog steeds veel mooie herinneringen oproept.