5 juli 2024

Vandaag was het een bijzondere dag. Het was voor de derde en laatste keer dat ik weer naar Papendal ben gegaan. Nadat ik in April voor het eerst sinds 16 jaar weer naar Papendal kwam voor een selectiedag, ben ik er dit jaar op 5 juni opnieuw geweest voor de 1e trainingsdag. Vandaag 5 juli de 2e en tevens laatste trainingsdag en het werd een weerzien van mensen die je nog maar kort ken, maar waar je wel blij van bent om ze weer te zien.

Vandaag was vooral de aandacht op de taakomschrijvingen van de verschillende groepen en het ophalen van de kleding en schoenen. Hoewel nog niet alle kleding er is, is de rugzak vol en zullen we ook in Parijs nog wat mogen ontvangen. Het klinkt vast raar voor “normale mensen” maar voor mij als iemand die in mijn Olympische verzameling ook Olympische en Holland Heineken House kleding heeft, was het in ontvangst nemen van de kleding een bijzonder moment. Met lichte emotie in mijn stem vertel ik de jongeman achter de tafel mij naam, en tussen de vele rugzakken met namen gaat hij op zoek. Ik zie mijn naam op een rugzak staan en wijs ernaar alsof ik als een klein kind heb gezien waar de snoeppot staat. De jongeman merkt mijn enthousiasme en moet er zelfs een klein beetje om lachen. Het contact met de andere vrijwilligers is ontspannen en leuk. En zoals gebruikelijk heb je al gauw een voorkeur voor sommige mensen en ik heb sinds dag 1 leuk contact met Marc. Een docent van rond mijn leeftijd en waar ik waarschijnlijk mijn kamer in Parijs mee zal gaan delen.

Er worden buiten nog wat groepsopdrachten gedaan en het plezier is groot bij de groep. Dat belooft dus wat moois te gaan worden in Parijs. Woensdag 24 Juli vertrekken de bussen van Nederland naar Parijs. Het aftellen is begonnen!

Vrijdag 19 Juli 2024

"Wat ben je aan het doen?" Omdat ik al eerder uit Melbourne ben vertrokken en dus langer in Nederland ben, verblijf ik bij mij moeder en dat is weer ouderwets gezellig.  Als ik haar vertel dat ik alvast mijn spullen aan het verzamelen ben om in de koffer te doen, krijg ik een vreemde blik van haar. "Jij bent altijd iemand die pas 1 uur voor vertrek je koffer pakt en nu doe je dat al dagen van te voren. Vreemd."  Tja, ze heeft wel gelijk. Maar ik wil deze keer goed voorbereid zijn, en niet mijn ouderwetse aanpak van 3 is genoeg. De aanpak van 3 wordt altijd toegepast en brengt weinig stress; (1)Paspoort, (2)geld en (3)mobiel, de rest kan ik daar wel kopen. Mijn voorbereidingen om actief te zijn in het TeamNL Huis zijn serieus en in voorbereiding naar Parijs, wordt aan alles gedacht. Zo ben ik sinds April al begonnen met afvallen, heb een streefgewicht genoemd waarvan mijn vrouw begon te lachen toen ze deze hoorde omdat dat volgens haar niet mogelijk zou zijn, en ben ik begonnen met het meer sporten. Lange wandelingen zijn een dagelijks ritueel geworden en bij mijn moeder in Nederland wordt ook nog eens dankbaar gebruik gemaakt van de home trainer. 

Tijdens de koffie in de ochtend zegt mijn moeder dat ik het, volgens haar dan, wel allemaal spannend vind, maar dat valt wel mee. Ik ben gewoon blij dat ik in het TeamNL Huis mag werken. 

"Joh, ik zie toch dat je focus alleen maar naar de Olympische spelen van Parijs gaat, en logisch hoor omdat het nu eenmaal je passie is." Merk ik nou dat mijn moeder een beetje geirriteert is?  Ik probeer het wat af te zwakken maar dat lukt kennelijk niet. Mijn moeder blijft erbij dat ik geen aandacht meer heb voor andere dingen en zegt dit wel met een glimlach. "Geef dan eens een voorbeeld?" vraag ik aan haar. 

"Wanneer is je moeder geboren?" vraagt ze.  "Shit! Gefeliciteerd met je verjaardag Ma! Ik ga zo gebak halen voor je." We moeten er beide om lachen. In de middag komt de visite en dus moeten de koffer en de kleding die klaar liggen uit de woonkamer verdwijnen.

Nog een halve kilo en ik ben op streefgewicht! Nog 7 dagen voor de start van de Olympische spelen! 

24 Juli 2024: We gaan!

Eindelijk het is zover. Om meerdere punten ben ik dan ook blij vandaag. Als eerste is het streefgewicht gehaald en dus ben ik in korte tijd ruim 9 kilo afgevallen. Met andere woorden, topfit!! En het lange wachten is voorbij en de busreis naar het Hotel bij Parijs gaat straks, of beter gezegd bijna van start. Verzamelen voor de mensen rondom Rotterdam is om 09.30 uur bij Capelse brug, want om 09.45 vertrekt de bus.  Moeders krijgt nog een dikke knuffel en om 08.20 uur vertrek ik naar de Metro. Ik verwacht rond 09.00 uur aan te komen bij de bus die ons naar Parijs zal gaan brengen.

Ik ben wat vroeg maar niet de eerste. Er staan al circa 15 mensen te wachten bij de bus. De koffer gaat onderin en ik maak een praatje met een aantal mensen.  Meerdere mensen komen aan en ook mijn kamergenoot Marco is gearriveerd. samen stappen we in de bus, zoeken een geshikt plaatsje in de bus en wachten tot we gaan vertrekken. Dat gebeurd al gauw en ik merk dat meerdere mensen in een goede stemming zijn. De chauffeur geeft wat regels mee, zodra het daadwerkelijk stil is.  Aangekomen in Breda stappen er nog wat mensen in en de volgende plaspauze en busstop is ergens in Frankrijk. Onderweg wordt er Nederlandse muziek gespeeld, inclusief de nieuwe Olympische TeamNL hit van Dicky Dex, en de sfeer zit er goed in. Uiteindelijk arriveren we rond 16.15 uur bij het Hotel Penta. Het inchecken van een hele grote groep mensen duurt eventjes, maar uiteindelijk hebben Marco en ik onze kamersleutel ontvangen en verplaatsen ons naar kamer 123. De kamer heeft een bed, een toilet en een douche. Er zijn handoeken, er is verlichting en er is gratis Wifi. Kortom, alles wat we wensen is er. Zelfs een koelkastje, waterkoker en we hebben zicht op de binnentuin.  Via de whatsapp groepsberichten krijgen we de melding om op 18.00 aanwezig te zijn in de binnentuin voor het welkomswoord en het diner. We worden welkom geheten door de directeur van Papendal en we kunnen aan het diner. Onder een ontspannen sfeer worden nieuwe mensen ontmoet en verhalen gedeeld. Na het eten lopen Marco en ik nog een rondje in de buurt en zo ontdekken we een groot winkelcentrum op 10 minuten lopen. Dat kan de komende dagen misschien best wel eens handig gaan zijn. Teruggekomen nemen we nog een drankje(glas water) en zien dat de jongelui nog met elkaar een klein feestje vieren in de binnentuin. Wij gaan naar de kamer en zien dat we niet de enige zijn. Iets met leeftijd want vooral de oudere vertrekken naar hun kamer.  Op de whatsapp groep wordt de busindeling voor morgen bekent gemaakt en zo weet kamer 123 dat ze pas om 12.30 uur met de bus vertrekken richting het TeamNL Huis. 

Ik plaats nog wat berichtjes op mijn Facebookpagina en merk op dat er veel reacties komen. Heel veel mensen wensen mij een mooie tijd in het TeamNL Huis in Parijs. En daar maak ik me dan ook het minste zorgen over. Morgen weer een dag! We zijn in Olympisch Parijs!! 

Donderdag 25 Juli 2024

Vandaag gaan we het TeamNL Huis bezoeken, en het transport gebeurd in 2 shifts. De 1e sessie vertrekt  om 11.00 uur van het Hotel en de 2e sessie om 12.30 uur. Waarom zo laat? Ik zou graag zo vroeg mogelijk naar het TeamNL Huis willen gaan om niet alleen mijn nieuwsgierigheid eindelijk los te kunnen laten, maar ook om mij goed te kunnen voorbereiden op de werkzaamheden. Het lange wachten is begonnen maar om 12.45 uur vertrekt de bus van het hotel. Onderweg gebeuren er al een paar dingen die voor mij bijzonder zijn. Als eerste merk ik dat de bus over de zogenaamde Olympic Lane rijdt. Een stuk van de weg die special is gemaakt en alleen maar bestemd is voor Olympisch transport die een betrokken heid hebben  met de Olympische spelen.  Nou, wij dus! Na aanwezig te zijn geweest  op 7 Olympische Spelen, kan ik er dus eindelijk eens overheen rijden zonder een bekeuring te krijgen.